به لطف پیشرفت در تکنولوژی نمایشگرها، امروزه چندین نوع مختلف از نمایشگرهای ویدئویی وجود دارد که در دستگاههای تلویزیون استفاده میشوند:
- “CRT” نمایشگرهای رایجتر لامپ اشعه کاتدی. این نوع نمایشگرها زیاد گران نیستند و تکنولوژی ویرایش شده برای آنها وجود دارد که بهترین کیفیت تصویر را در حالت کلی فراهم میکند. آز آنجایی که رزولاسیون اصلی این نمایشگرها ثابت نیست، در بعضی از موارد آنها قابلیت نمایش منابعی با رزولاسیونهای متفاوت را با کیفیت تصویر بالا دارند.
- ” پانل فلت LCD” یاً”پلاسما: پیشرفتهای جدید نمایشگر پانل فلت برای تلویزیونها که از سیستم نمایشگر کریستال مایع ماتریکس فعال، نمایشگر LCD یا فناوری نمایشگر پلاسما را به ارمغان آوردهاست. پانل فلت LCDها و نمایشگر پلاسما به اندازه ۱ اینچ صخامت دارند و میتوانند مانند یک تابلو از دیوار آویزان شوند یا روی پایه قرار بگیرند. بعضی مدلها را میتوانند به عنوان نمایشگر رایانه به کار برد.
- ” پانل LCD : درواقع عضو اصلی نمایشگر یعنی لایه LCD (نمایشگر کریستال مایع) در هر دو به یک شکل و به عنوان پنل رنگی اصلی که شامل تمامی ارایش های پیکسلی و ساب پیکسل های اصلی RGB یا بعضا Y و W هم تعبیه می شود و مربوط به همان لایه LCD است و در تمامی تلویزیون های LCD قدیم کاملا یکسان است .
- ” پانل LED ” :تنها چیزی که باعث تفاوت بین LCD یا LED میشود صفحه پشت لایه LCD است و وظیفه ان تغذیه و نور رسانی به ان لایه را بر عهده دارد که در LCD TV های قدیم یا درواقع LCD Backlight CCFLs یعنی لامپ های سرد فلوئورسنت کاتدی وظیفه تامین نور و تغذیه این لایه را بر عهده داشتن که جدیدا با یک جهش در LED TV ها بک لایت را بسیار نازک ترکردن و بجای ارایش فلوئورسنتی از LED یا دیود های ساطع کننده نوری استفاده کردن که هم دقت بک لایت به شدت بالا رفته در تغذیه،کیفیت و حجم نور رسانی، هم روند تولیدش سهل تر شد.
هرکدام نقاط ضعف و مزایای مخصوص خود را دارند. نمایشگر LCD پانل تخت میتواند زاویه مشاهده را کمتر و باریکتر کرده و بنابراین با محیط خانه تناسب نداشته باشد. صفحههای نورافکن عقبی در شرایط طبیعی روشنایی روز یا اتاقهایی که کاملاً روشن هستند به خوبی عمل نمیکنند و به محلهای مشاهده تاریک نیاز دارند. در سالهای اخیر، پانلهای LED در ساخت تلویزیون مخصوصاً تلویزیونهای با اندازه بزرگ استفاده میشود. نمایشگرهای LED باریکتر از LCD هستند و مصرف برق کمتری دارند اما از لحاظ کیفیت تصویر تفاوت چندانی با LCD ندارند. نمایشگرهای LED گرانتر از LCD هستند.
عمر مفید انواع رایج نمایشگر های تلویزیون
Plasma عمر مفید پنل های پلاسما تا ۱۰۰ هزار ساعت براورد شده و این یعنی اگر که شما روزانه بین ۵ الی ۸ ساعت وقف تماشای محتوا در این نوع نمایشگر کنید، ۳۴ تا ۵۰ سال تلویزیون و پنل سالمی رو خواهید داشت.
LED پنل های اولد در ابتدا از آرایش پیکسلی آسیب پذیر و ابتدایی RGB استفاده میکردند که عمر مفید بسیار کمی هم داشتن چیزی حدود ۳ تا ۶ هزار ساعت چراکه فشار وارده بر روی ساب پیکسل آبی بیش از حد بود اما در حال حاضر اولد های WRGB تولید و عرضه میشوند که عمر مفیدی با حدود ۸ تا ۱۲ هزار ساعت را دارا هستند یعنی ۴ تا ۸ سال حداکثر این نمایشگر ها سلامتشون تضمین میشود
OLED پنل های LED انواع مختلفی دارند و وابسته به روشنایی و کنتراستی که دارند عمر مفیدشون هم متغیر خواهد بود. در حالت کلی این نوع نمایشگر ها بین ۳۰ تا ۶۰ هزار ساعت عمر مفید داشته که بهراحتی تا ۸ الی ۱۵ سال سرحال و سالم خواهند ماند